古木愁撑月,危峰散堕江。
势连坤轴近乾冈,地首东维镇八方。江不风波山不险,子孙千亿寿无疆。
云栈横空入翠烟,跻攀端可蹑飞仙。介然独出诸山上,磊磊排衙石满前。
千里飞鸿坐上看,山川风月在凭栏。不知地占最高处,但觉恢恢天宇宽。
轩楹正在翠微中,欲雪云生四面峰。璀璨地铺红玛瑙,巑岏山耸碧芙蓉。
地高天近怯凭栏,下视浮云咫尺间。只怪轻雷起岩际,不知飞雨过前山。
凭高玉辇每从容,中路尝闻憩六龙。尘外有人如到此,便须行彻最高峰。
晓日玲珑宿雾开,四檐时有好风来。不应班竹林中见,却似松根琥珀堆。
山下深林起白云,白云飞处断红尘。伴行直到高峰上,舒卷纵横不碍人。
四海熙熙万物和,太平廊庙只赓歌。欲追林下骚人意,却是临流得句多。