鼓角声中璧月光,竹舆十里绕横塘。碧摇仙子凌波袜,红散天丝织锦裳。彷佛若耶溪上路,栖迷太华井边凉。入城不觉东方白,吹散一身风露香。
写遍阶头万叶红,不成无味只书空。绛绡剥尽红酥凸,给与烦襟作冷风。
优昙宝树作香林,佛面辉光紫磨金。峰顶莲花高十丈,便敷妙座出花心。
小桥划水剪荷花,两岸西风晕晚霞。恍似瑶池初宴罢,万妃醉脸沁铅华。
荷花宫样美人妆,荷叶临风翠作裳。昨夜夜凉凉似水,羡渠宛在水中央。
晚来一棹鉴湖东,队队峰峦入短篷。一色藕花三十里,淡妆浓抹锦青红。
一样娉婷绝代无,水宫鱼贯出琼铺。缘何买得凌波女,为有荷盘万斛珠。
圆绿风翻翡翠云,娇红露淡石榴裙。采莲声隔花深处,应有鸳鸯梦里闻。
风露青冥水面凉,旋移野艇受清香。犹嫌翠盖红妆句,何况人言似六郎。
亭亭张翠盖,面面睹晨妆。玉鉴三千匣,金钗十二行。雨添骊水浴,风解月宫裳。对此谁能赋,端须铁石肠。